Moje wiersze - KatechezaOnline

Od dzieciństwa pisałem wiersze "do szuflady". Korzystając z medium - jakim jest strona internetowa chciałbym podzielić się z Tobą moim pojmowaniem życia i relacji z Bogiem i człowiekiem.

Jako pierwszy wiersz postanowiłem udostępnić moje przemyślenia na temat dzieła Stworzenia. Utwór ten wciąż jest nieukończony...

Symfonia Stworzenia

Boże Słowo

„Na początku” – czasu i przestrzeni

Na Boży rozkaz uczynieni

Z otchłani nicości mądrością wydobyci

Ziemia i niebo Słowem przed nami odkryci

Dzieło jeszcze nie dokonane

Gdyż stworzenie pustkowiem nazwane

Jedyne Bożym duchem ożywiane

Wciąż w przedwiecznej ciemności skąpane.

„Niech się stanie światłość” świecie usłyszałeś

Słowem przedwieczną ciemność wygnałeś

Jasnością swej Chwały pustą ziemię ogrzałeś

O Panie! W Twej miłości piękno rozlałeś!

Dzieło stworzenia jeszcze nie skończone

Morza i lądy przez Boga nakreślone

Góry i doliny przez Mądrość wymyślone

Bogactwo flory na lądzie posadzone

Wciąż jeszcze zamiar Boga nie dokonany

W roślinach Jego zamysł nie jest zrealizowany

Świat zwierząt bogactwem obdarzony

Słowem i Mądrością Boga został uczyniony

Swego dzieła Boże nie skończyłeś

Gdyż jeszcze korony stworzenia nie uczyniłeś

Tej, którą na swój obraz z ziemi ulepiłeś

Boskim tchnieniem życia obdarzyłeś.

Oto Człowiek – obraz Twój i podobieństwo

Dalekie od niego grzechu szaleństwo

Wciąż niewinnością promieniujący

Twoją miłością oddychający.

Patriotyzm był mi zawsze bardzo drogi...

Polska

Polska – jakie to trudne słowo!

Jaka treść, co człowieka przerasta.

Tyle lat temu krwią i potem zdobyta,

I tyleż razy tracona

Polska – to nie tylko słowo

Treść? To zbyt mało

By docenić Jej wartość

By miłości do Niej stało się zadość

Ojczyzno ukochana! Miłości niedoceniana

W uśmiechach dzieci roześmiana

W pocie ludzi pracy ubogacona

W problemach starców zatroskana.

Polsko ukochana! Jam twe dziecię

Już tyle lat chodzące po świecie

Gdziekolwiek jestem i przebywam

Kocham Cię – piękną, choć trudną miłością.

Miłość - temat niezliczonych wierszy...ja też dodałem coś od siebie...

Miłość…

Miłość to piękne słowo,

Pełno jej wokół

Jest tak różowo

Kiedy otworzysz gazetę, włączysz telewizor

Zalewa treścią Ciebie – jako widza

Kiedy popatrzysz wokoło

Pośród ludzi zgromadzonych

Zobaczysz pustkę

Bo coś w nas zawodzi…

Miłość to piękne słowo,

Tak nadużywane

Po prostu, zwyczajowo

Bezinteresowność, miłość, czułość,

Tak prosto

Nazwanie miłością uczuć

Dwojga ludzi – siebie spragnionych

Bezczelną propagandą nihilizmu

Tak wcześnie zohydzonych.

Szczególną formą miłości jest małżeństwo...oto moje rozważania na ten temat.

Tryptyk małżeński

I ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość…drżącym głosem

Wypowiadają młodzi pod nosem,

Ale cóż to jest ta wierność – ktoś zapyta

Przecież dzisiaj z niej nic nie wynika.

Od ołtarza odejdą miłością raczeni,

W blasku fleszy w tej chwili uwiecznieni

Oczekują prezentów, wódki i zakąski

Bo to jest przecież ślub polski

Achy i ochy wśród życzeń rozbrzmiewają

Goście dłonie młodych potrząsają,

Bawią się świetnie dni kilka

Każdy ma za sobą drinka…

Mija miesięcy parę…

I znów widzimy tą parę

Nie w kościele, nie w urzędzie

Lecz w sądzie – bo się zrobiło nieprzyjemnie

Słyszymy zarzuty – ogólnie przednie,

Bo on chrapie, ona nie sprzątała

Wojna domowa rozgorzała

Oczy im błyszczą – lecz nie miłością

Tylko pospolitą ludzką złością

W tym wszystkim człek pyta:

A co ze ślubowania dla nich wynika

Małżeństwo to nie komórka, co wymianie podlega

Przecież to nie na tym polega…

I gdzieś głęboko w ich sumieniach

Stłamszeni złością i w cierpieniach

Wypowiadają słowa: I ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość…

Utwór, który powstał w związku z podjęciem wyzwania #hot16challange2...

Walka wdzięczności

1. Zalęknieni, przygnębieni

Do ziemi troskami przygwożdżeni

Koronawirusem nawiedzeni

Sensu życia pozbawieni

2. Dlaczego się lękasz? Dlaczego się boisz?

Dlaczego szukasz nie tam, gdzie trzeba?

Oto Pan przy Tobie stoi

Oto Pan Ciebie wspiera

3. Nie bój się i nie lękaj

Módl się i pracuj

I tych co walczą wspieraj

Pokłady dobra w sobie otwieraj

4. Lekarze, pielęgniarki, medycy

Służby zdrowia wszyscy pracownicy

Na pierwszej linii ognia stoją

Dla nas walczą – są naszą ostoją

5. Bożymi wysłannikami nazywani

Do walki z epidemii skutkami

Wspieraj ich, módl się za nich

Podziękuj im i Bogu za nich

6. Naszą miłością i życzliwością

Dług wdzięczności spłacimy

I z tą epidemią szybciej sobie poradzimy

Bo miłość i życzliwość najlepszym lekarstwem

Na strach i lęk – wynalazki czarcie…

Wiersz powstał po niezwykle ciężkim doświadczeniu aresztowania i postawienia przed sądem mojego dobrego znajomego...

Duszy ściśniętej wołanie...

Zło czai się wokół człowieka,
Nie chce pozwolić mu dociekać,
ani szukać dobra i miłości,
krztusi go chłodem swej podłości.

Dlaczego złem dotknięty,
Szamoczę się w ciemności,
Bólem i niezrozumieniem upodlony,
Brakiem siły i motywacji omotany.

Choć takiego zła nie czyniący,
Nie umiem podnieść się z upodlenia,
Przez innych innym zadanego,
krzywdą w sercu i sumieniu wyrytą.

O! Ileż to zdrad doświadczyłeś,
Ile ciemności serca okalającej,
Niewinnych w zgorszeniu pozostających,
Bez siły w cudzym upadu upokorzonych.

Nie umiem im pomóc…nie potrafię,
Przyparty do muru bezsilności,
Duszę się ciemności całunem,
Grzechem innych roztoczonym.

Wołam do Ciebie o Panie upokorzony,
Przez winnych haniebnie skazany,
Bo tylko Ty możesz pomóc oszukanym,
I mnie, któremu ciemność serce rozdziera.

Pomóż o Panie…Niech zły nas nie poniewiera…

Śmierć drogiej sercu osoby jest bolesna...

Współbolejąc...

1. Śmierć nigdy nie jest chciana,

Niezmiernie rzadko wyczekiwana,

Boleścią bliskich serca rozrywa,

Dech zapiera i myśl odbiera.

2. Łączę się z Tobą młody przyjacielu,

W tym doświadczeniu,

Przerastającym każdego dojrzałego

A tym bardziej młodego.

3. Pamiętam o Tobie i przez Ciebie kochanych

Tych, co Cię teraz obejmują,

I Tych, którzy bramę śmierci,

Tak nagle wyważyli…

Nie ma jeszcze żadnych recenzji.